Wat kunnen we leren van het lied ‘It is well with my soul‘?

Toen ik het verhaal van Horatio Spafford las, raakte ik diep onder de indruk. Een succesvol zakenman die alles verliest en geen antwoord heeft op de vraag van het lijden. Varend langs de plaats waar zijn dochters verdronken, schreef hij een lied dat bekend geworden is onder de naam ‘It is well with my soul‘.

Wat ik van dit lied leer is dat we niet te snel antwoord moeten geven op de vraag naar het lijden. Hoewel God algoed, almachtig en alwetend is, is de vraag naar de zin van het lijden moeilijk te beantwoorden omdat het antwoord vaak zo filosofisch klinkt naast de pijn die ervaren wordt.

Het tweede wat ik leer van dit lied is dat God oproept om in moeite en zorg op Hem te blijven zien. Spafford schreef ‘Thou hast taught me to say: it is well with my soul‘. God leert mij om Hem na te spreken.

Het derde wat ik leer van Stafford is dat ik, om te weten hoe God is, veel met God om moet gaan. Alleen dan weet ik wat God zegt en wat Hij mij leert en alleen dan kan Hij mij troosten in moeite en zorgen.

Het vierde leert Stafford mij aan het einde van zijn lied. Hij schrijft over de bevrijding van zijn zonden door het kruis van Christus. Stafford kon de last van het leven en van de zonde zelf niet meer dragen, maar door het bloed van Christus is hij vrij en ervaart hij dat het goed is met zijn ziel. Stafford wekt vervolgens zijn ziel op om God te loven: Praise the Lord, Praise the Lord, o my soul en sluit daarmee aan bij wat de Westminster Catechismus verwoordt als het hoofddoel van een mens: To glorify God and enjoy Him forever. Een indrukwekkend getuigenis van iemand die alles is kwijtgeraakt.

Boven dit bericht staat: Levenslied. Dit ontroerende lied van Stafford bepaalt mij bij de essentie van het leven: ook al begrijp ik God niet altijd, toch wil ik op Hem vertrouwen en geldt ook voor mij: Praise the Lord o my soul, (because) it is well with my soul!